Sá hon þar vaða þunga strauma
menn meinsvara ok morðvarga
ok þann er annars glepr eyrarúnu;
þar saug Niðhöggr nái framgengna,
sleit vargr vera. Vituð ér enn – eða hvat?
Geyr nú Garmr mjök fyr Gnipahelli,
festr mun slitna, en freki renna;
fjölð veit ek fræða, fram sé ek lengra
um ragna rök römm sigtíva.
Bræðr munu berjask ok at bönum verðask,
munu systrungar sifjum spilla;
hart er í heimi, hórdómr mikill,
skeggöld, skalmöld, skildir ro klofnir,
vindöld, vargöld, áðr veröld steypisk;
mun engi maðr öðrum þyrma.
